Hahayyttt! Yine atarlı, giderli ve hatta bir o kadar gitmeli gelmeli med-cezir tadında bir post ile birlikte sizlerleyim!
Benim bu aralar yani hayatımın son günlerinde birileri bir şeyleri bana çok ısrar ediyor diye hepsinin saçını başını yolasım var! O derece de çizgimden çıktım, çıkacağım! Normal hayatımda ısrarı hiç ama hiç sevmem. Ne ısrar ederim ne de ısrar edildi mi kabul ederim. Bir kere benim önüme bir şeyi inatla koymaya, söylemeye veya inatla aramaya başlandığında ben de otomatik olarak ters teper. Beni kendi halime bırakacaksınız. böyle relaxxxx, böyle vurdumduymazzz böyle ne biliyim rahat bir insanım ben...
Öyle ısrarlara, fazla ilgilere efendime söyleyeyim üstüme gelmelere, vıcık vıcık sevgi pıtırıcıklıklarına katlanamıyorum ben... Seviyeli olalım, herkes yerini bilsin, fazla samimiyete gerek yok. Hea, aslında samimiyeti çok severim. Ama %100 gerçek olanı. Samimiyetsizlik paçalardan aktı mı işte o nokta da ben oradan uzaya ışınlanmak istiyorum.
Şimdi hamile olduğumdan dolayı nedense hiç ilgi alaka görmediğim birçok kişiden fazlasıyla ilgi alaka görmeye başladım. Bazılarına hiç anlam veremiyorum. Bir kere hamileliğime benden çok şaşıranlar mı istersiniz, inanamayanlar mı, kesin mi diye 20 kere soranlar mı, evimdeki çocuk odasındaki eşyamı ne yapacağım mı soranlar mı, Allaaaahhhh...
Böyle zamanlar herkeslerin yorumlarına, fikirlerine ve konuşmalarına fazlasıyla müsait zamanlardır hayatta. İnsanlar en çok bir üniversite tercihinde, iki evlenirken, üç ise doğururken konuşurlar. Benim her anımda yanımda olan, beni seven, beni sayan, beni koruyup kollayan, bana hep can yaklaşan ve en önemlisi bana samimi olan tüm eşimi, dostumu, akrabamı kucak dolusu sevgiyle kucaklıyorum zaten... Onlar iyi ki varlar, bu dönemde de beni yalnız bırakmadıklarını ve bırakmayacaklarını her zaman hissettirdiler... Ama bir de kinder yumurtadan çıkanlar var ki aman yarabbim, işte tüm mesele onlar aslında...
Hamilelik hormonlarım tavan yapmış, gece sağımdan soluma her dönüşümde uyanmalarım yüzünden perişan bir uykusuzluk çekiyorum, üzerine tüm gün kafasını kapıya iki dakika önce çarpmış gibi geziyorum, ne yediğim ne içtiğim belli... İçimde büyüyüp giden mucizenin idrakını yaşamaya çalışıyorum...Şimdi ben tüm bu ve benzer durumları yaşarken bir samimiyetsiz samimiyet içeren ısrar kıyametleri çekemiyorum sanırım...
Normal zamanda olsa belki, ama şimdi imkansızmış onu anladım :)
Kısacası bana ısrar etme, uzaktan sev beni aşkların en güzeli...
Sevgiler ve de saygılar ;)
Gözde